Η κοινωνικοποίηση του κόστους εργασίας συνθλίβει τα όνειρα των νέων

Με το εργασιοκτόνο πλαίσιο που εισήγε  για ψήφιση στη Βουλή η κυβέρνηση φιλοδοξεί να διαμορφώσει επενδυτικό κλίμα. Κατάργηση οκταώρου στην πράξη, φτηνές υπερωρίες, εύκολες απολύσεις, μείωση μισθών.  Θυμίζει κάτι; Εποχή Θάτσερ. Αντί να αποφύγει την πεπατημένη που κατεδαφίζει  τον ελεύθερο -και τόσο ευεργετικό και παραγωγικό για την εργασιακή ζωή- χρόνο του εργαζόμενου, αντί να εμπνεύσει τη συμμετοχή του εργαζόμενου στην επιχειρησιακή προσπάθεια,  επιλέγει η κυβέρνηση τη διαρκή υπονόμευση της εργασιακής ειρήνης.

Αγαπητοί φίλοι της κυβέρνησης υπάρχουν επιλογές που θα μπορούσαν να επιδράσουν στην προσέλκυση επενδύσεων, πριν φτάσετε στη συνειδητή με βάση τις αντιλήψεις σας επιλογή  σύγκρουσης με τον κόσμο της εργασίας και την κατεδάφιση όσων χτίστηκαν με αίμα για την προστασία του δικαιώματος αξιοπρέπειας στην εργασία:   Η κωδικοποίηση της νομοθεσίας και κατ’ επέκταση η σύγκρουση με τη γραφειοκρατία, όπως και η επιτάχυνση των δικαστικών αποφάσεων, θα μπορούσαν να αποτελέσουν τέτοιες  επιλογές.  Χωρίς να κατέχω τη μοναδική αλήθεια, αλλά έμπλεος εμπειριών, όπως και πάρα πολλοί από εσάς, θεωρώ ότι οδηγούμεθα σε μια διαρκή κοινωνική έκρηξη και αποσταθεροποίηση, με συνέπεια την αναποτελεσματικότητα  της ανάπτυξης που προσδοκούμε όλοι, και αυτό  γιατί επιλέγετε αυτή η ανάπτυξη να έχει αναφορά στους λίγους.

Το νέο θεσμικό εργασιακό πλαίσιο που νομοθετείτε πλήττει παράλληλα και τον κόσμο των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Διότι αφενός μειώνετε τη ζήτηση στην αγορά, με τη μείωσης της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων,  αφετέρου επιβάλλετε την καθιέρωση της  κάρτας, που σημαίνει αύξηση των δαπανών για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, χωρίς να προβλέπετε κάποια διευκόλυνσή τους, για παράδειγμα φορολογικής φύσεως. Εκείνοι όμως που θα βρεθούν σε απόγνωση είναι οι νέες και οι νέοι για τους οποίους υποκριτικά όλοι ομνύουμε. Γιατί σε μια χώρα, με 16% ανεργία το παρόν εργασιακό νομοσχέδιο συνθλίβει τα όνειρά τους.

Η κυβέρνηση με το υπό ψήφιση νομοσχέδιο καθιερώνει τον ύμνο στην ατομικότητα και τον εφιάλτη στη συλλογική κατοχύρωση. Μια απέραντη ανασφάλεια, γεμάτη τρομοκρατία,  θα μετατρέπει τον απροστάτευτο εργαζόμενο, σε έρμαιο της βουλιμίας του κάθε εργοδότη και θα τον αναγκάζει  να επιλέγει, αντί του δικαιώματος στην απεργία, το δικαίωμα στο φόβο. Κύριοι της κυβέρνησης δεν κατεδαφίζετε απλώς τον  μέχρι σήμερα εργασιακό πολιτισμό. Διαμορφώνετε  ένα εργασιοκτόνο περιβάλλον, στο οποίο απειλείται στην πράξη η ψυχική ισορροπία κάθε εργαζόμενου.  Επιχειρείτε την αποσυναρμολόγηση του Εργατικού Δικαίου, μετατρέπετε το κράτος σε εργαλείο από-προστασίας της εργασίας και οικιοποιείστε προκλητικά  τα θετικά σημεία δύο διεθνών Συμβάσεων  Εργασίας,  που συμπεριλαμβάνονται στο νομοσχέδιο, ενώ είναι δύο Δημοσίου Διεθνούς Δικαίου υποχρεώσεις της χώρας.

Ο Αρχαίος ποιητής Φωκυλίδης εδώ και 25 αιώνες, έδωσε την πιο εύστοχη απάντηση σε αυτό που επιχειρείτε: «Μισθόν  μοχθήσαντα δίδου. Μη θλίβε πένητα.»

(Άρθρο του Παναγιώτη Κουρουμπλή στα “Νέα”)