Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριοι εκπρόσωποι, κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε της Βουλής, κύριε πρώην Πρόεδρε της Βουλής, χαιρετίζω κι εγώ από την πλευρά μου την πρωτοβουλία του Κέντρου Μεσογειακών Μελετών και την πρωτοβουλία του Προέδρου της Βουλής να συγκροτηθεί αυτή η σημερινή συνεδρία, όπου φορείς, πολιτικά στελέχη όλων των κομμάτων μπορούν να καταθέσουν τις απόψεις τους πάνω σ’ ένα κρίσιμο ερώτημα.
Το κρίσιμο ερώτημα που τίθεται σε όλους μας είναι αν είναι ανάγκη να επιχειρήσουμε να συνεργαστούμε και να συγκροτήσουμε μια εθνική στρατηγική που θα βγάλει τη χώρα από αυτό το τέλμα, στο οποίο βρίσκεται σήμερα.
Νομίζω ότι όσες τοποθετήσεις έχουν γίνει μέχρι σήμερα συγκλίνουν σ’ αυτή την κατεύθυνση. Άρα, είναι ανάγκη ν’ ανοίξουμε τις πόρτες και τα παράθυρα του νοητικού μας πεδίου και με καλή πρόθεση και προαίρεση ν’ ακούσουμε ο ένας τον άλλον και να υλοποιήσουμε το περιεχόμενο της διαλεκτικής του Πλάτωνα, που, με θέσεις, αντιθέσεις και συνθέσεις, μπορούμε πραγματικά τον πλούτο που διαθέτει κάθε πολιτική οργάνωση, κάθε κοινωνική οργάνωση, να τον αξιοποιήσουμε, να τον συνθέσουμε, για να μπορέσουμε να συγκροτήσουμε ένα μεγάλο δημοκρατικό πατριωτικό μέτωπο, αξιοποιώντας όλες τις δυνάμεις του τόπου σ’ αυτόν τον συγκεκριμένο υπερβατικό, θα έλεγα, στόχο ο οποίος αφορά ολόκληρη την ελληνική κοινωνία. Να βγάλουμε από αυτήν την πολυετή κρίση όρθια την ελληνική κοινωνία.
Το δεύτερο ερώτημα που τίθεται είναι, μετά τις εξελίξεις στην Ευρώπη, θα συζητήσουμε και στην Ελλάδα σε ποια Ευρώπη θα πρέπει να πάμε; Και ειλικρινά θέλω να μεταφέρω τα συναισθήματά μου, ότι χαίρομαι γιατί σήμερα έχουμε μια εξέλιξη στην Ευρώπη που έχει να κάνει με τη μεγάλη ευρωατλαντική συμφωνία TTIP, όπου η Κομισιόν φαίνεται αρχίζει ν’ αφουγκράζεται αυτό που συντελείται στα ύφαλα του κοινωνικού πεδίου στην ευρωπαϊκή επικράτεια και αποφάσισε ότι θα πρέπει τα Εθνικά Κοινοβούλια να έχουν λόγο σε μια συμφωνία που μπορεί πραγματικά να επηρεάσει και να επιδράσει καταλυτικά στη ζωή των εργαζομένων στην Ευρώπη.
Άρα, λοιπόν, είναι χρήσιμο ν’ ανοίξουμε έναν διάλογο και γι’ αυτό το ζήτημα και θα είναι ωφέλιμο ν’ ακούσουμε και ν’ ακουστούμε σ’ ένα τέτοιο διάλογο όλοι, γιατί η Ευρώπη είναι ένας χώρος που όλους μας ενδιαφέρει και, άρα, το τι πορεία και τι επιλογές θα έχει, είναι ζήτημα που αφορά όλους μας. Εάν θα πάμε σε μια Ευρώπη που εύκολα θα επιτρέπει τη συσσώρευση πλούτου, γιατί και τώρα παράγεται πλούτος, παρά την κρίση στην Ευρώπη, το ζήτημα είναι πώς αναδιανέμεται αυτός ο πλούτος.
Ξέρετε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, το ζήτημα του Brexit ανέδειξε πτυχές που δεν φαίνονταν μέχρι σήμερα, ανέδειξε πτυχές σε μια χώρα που είχε πολύ σημαντικούς ρυθμούς ανάπτυξης, είχε μια βιτρίνα αριθμών, αλλά πίσω έκρυβε πολύ μεγάλες κοινωνικές ανισότητες.
Κύριε Πρόεδρε, θα κλείσω, αν και το ζήτημα βέβαια είναι πολύ μεγάλο, αλλά καταλαβαίνω ότι πρέπει να πάρουν το λόγο κι άλλοι συνάδελφοι, λέγοντας ότι η βιώσιμη ανάπτυξη για την οποία συζητούμε θα πρέπει να έχει ομοιοστατικά στοιχεία, κατά την άποψή μου, τέσσερα.
α) το ζήτημα της κοινωνίας, μιας κοινωνίας που θα πρέπει να γίνει άμεσο- δημοκρατική, να μπορεί να αυτό-θεσμίζεται και να μην έτερο-καθορίζεται. β) ο πολιτικό σύστημα και την πολιτική, όπου με ένα πολιτικό σύστημα που θα πρέπει να διαχέεται ο πολιτισμός, άρα, ο διάλογος και η συνεννόηση. γ) Μια οικονομία που θα απελευθερωθεί μέσα από ριζικές μεταρρυθμίσεις, όπως είναι η διαλειτουργικότητα των βάσεων δεδομένων του Δημοσίου, όπως είναι η πολυνομία μέσα από την κωδικοποίηση της νομοθεσίας και δ) η επαναθεσμοποίηση του κράτους και της αποκέντρωσης.
Και βέβαια το περιβάλλον ώστε οι μελλοντικές γενιές να μην μας θυμούνται για ό,τι δεν κάναμε για το περιβάλλον. Αυτές είναι λίγες σκέψεις που ήθελα να καταθέσω κ. Πρόεδρε και σας ευχαριστώ για το χρόνο.