Άρθρο μου στο efsyn.gr
Τι σημαίνει πατέντα για τις πολυεθνικές; Είναι ό,τι η Ιερουσαλήμ για τους Χριστιανούς και η Μέκκα για τους Μουσουλμάνους. Είναι η θεσμοθέτηση ενός χρονικού διαστήματος στη διάρκεια του οποίου κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει στην παραγωγή αντιγράφων φαρμάκων από τα πρωτότυπα των εταιρειών.
Είναι τόσο υψηλά προσηλωμένες οι πολυεθνικές του φαρμάκου στην προστασία της πατέντας των φαρμάκων τους που, μέχρι σήμερα, μέσα από την επιρροή που ασκούν σε κυβερνήσεις και σε ΜΜΕ, δεν είχε ανοίξει η συζήτηση και κυρίως η αμφισβήτηση του απολυταρχικού τους δικαιώματος στη λεγόμενη πνευματική ιδιοκτησία των φαρμάκων τους.
Ομως η πανδημία, μέσα στα πολλά αρνητικά που έχει αναδείξει, εκ των πραγμάτων συμβάλλει στο να ανοίξει και μια συζήτηση εξαιρετικά κρίσιμη, που μέχρι σήμερα ήταν σαν ιεροσυλία.
Η απειλή της ζωής εκατομμυρίων ανθρώπων, ιδιαίτερα στις φτωχές χώρες, και η απειλή καταστροφής της παγκόσμιας οικονομίας επιβάλλουν την αναστολή ισχύος του πατέντουμ, ώστε να αποφευχθούν οι προκλητικές ανισότητες σε βάρος των φτωχών λαών. Κι εδώ, οι δημοκρατίες των ισχυρών χωρών κινδυνεύουν για άλλη μια φορά να αποθεσμοποιηθούν, αφού, παράλυτες, δεν τολμούν να συγκρουστούν με τα συμφέροντα των πανίσχυρων λόμπι της πολυεθνικής φαρμακοβιομηχανίας, αλλά υποκύπτουν στη λογική της κερδοσκοπίας, σε βάρος και της υγείας και της οικονομίας.
Η πρόσφατη σύνοδος των Ευρωπαίων ηγετών απέδειξε για άλλη μια φορά ότι η Ευρώπη είναι υπόδουλη σε δουλείες των φαρμακευτικών λόμπι. Οταν η Ευρώπη τόλμησε για πρώτη φορά να διαπραγματευτεί από κοινού την προμήθεια και την τιμή των εμβολίων -πράγμα που θα έπρεπε να είχε κάνει εδώ και αρκετά χρόνια για την τιμή των καινοτόμων φαρμάκων- όλοι πιστέψαμε ότι βαδίζουμε σε μια νέα εποχή. Πως η Δημοκρατία υπηρετεί τους λαούς και όχι τις εταιρείες των εξωθεσμικών οικονομικών κέντρων. Αλλά «πριν αλέκτορα φωνήσαι»… διαπιστώθηκε το οικτρό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης που φανέρωσε πόσο λίγη αποδείχτηκε η Ευρώπη μπροστά στη δύναμη αυτών των εταιρειών.
Ομως έχουμε μια εξαιρετική εξέλιξη. Η συζήτηση που απαγορευόταν με κάθε τρόπο να ανοίξει, άνοιξε και κεντρίζει τον προβληματισμό των λαών. Ευσταθεί το επιχείρημα που επικαλούνται οι εταιρείες για τη λεγόμενη πνευματική τους ιδιοκτησία; Μπορούν να διαψεύσουν ότι έχουν αξιοποιήσει τα τελευταία 40 χρόνια, τα αποτελέσματα των ερευνών που κάνουν Πανεπιστήμια και άλλα δημόσια ερευνητικά κέντρα με κρατικές χρηματοδοτήσεις; Μπορούν να αρνηθούν ότι οι συμβάσεις με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ για την παραγωγή του εμβολίου ήταν ουσιαστικά προαγορές, με συνέπεια οι εταιρείες να μη διακινδυνεύουν κανένα οικονομικό ρίσκο;
Ακόμα και οι συμβάσεις του ΠΟΕ που επέβαλαν και καθιέρωσαν την πατέντα στα φάρμακα έχουν προβλέψει ότι σε εξαιρετικές παγκόσμιες υγειονομικές κρίσεις, όπως η τωρινή, επιτρέπεται η αναστολή του περίφημου πατέντουμ. Η κοινωνία πρέπει ακόμα να ξέρει ότι είναι σκοπίμως τόσο συγκεχυμένη η διάρκεια του πατέντουμ για κάθε φάρμακο που ούτε οι κυβερνήσεις γνωρίζουν τον ακριβή χρόνο ισχύος της.
Οι ΗΠΑ άνοιξαν αυτή την ιστορική συζήτηση. Δεν μπορώ να πειστώ ότι ο πρόεδρος Μπάιντεν, ελαφρά τη καρδία, έκανε αυτή την ιστορική τοποθέτηση. Εκείνο που πρέπει να ξέρουν οι Ευρωπαίοι είναι ότι η Αμερική αύξησε το ηθικό και πολιτικό της κεφάλαιο παγκοσμίως, μόνο και μόνο με τη διατύπωση αυτής της πανανθρώπινης πρότασης.