Άρθρο του Παναγιώτη Κουρουμπλή, κοινοβουλευτικού εκπροσώπου του ΣΥΡΙΖΑ με αφορμή τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα των Προσώπων με Αναπηρία

«Όταν οι επέτειοι καθίστανται ημέρες υποκρισίας»

Όταν θυμόμαστε τους αναπήρους μόνο στις 3 Δεκέμβρη και τις υπόλοιπες 364 ημέρες του χρόνου επιδεικνύουμε με διάφορους τρόπους ρατσιστικές συμπεριφορές οι οποίες οδηγούν σε κοινωνικό αποκλεισμό τα πρόσωπα με αναπηρία, αυτό λέγεται υποκρισία. Η περίφημη φράση του Βίκτωρα Ουγκώ «Τα κτήνη είναι δημιουργήματα του Θεού, οι κτηνωδίες είναι δημιουργήματα του ανθρώπου» αποτυπώνει σε όλο της το μεγαλείο το ρατσιστικό υπόστρωμα των σκέψεών μας. Υπάρχει αντιβίωση απέναντι σε αυτά τα εκτρωματικά φαινόμενα; Η απάντηση είναι ναι. Υπάρχει η παιδεία που είτε αυτό λέγεται εκπαιδευτικός λόγος, είτε λογοτεχνικός,είτεκαθημερινός ή τηλεοπτικός και ραδιοφωνικός λόγος,θα πρέπει να απαλείψουμε από τη ρίζα του ότι μας κάνει συνειδητά ή υποσυνείδητα ρατσιστές. Απαιτείται από τον καθένα μας να υπερβείενδοσκοπικά τον εαυτό τουκαι να νικήσει τα ορμέμφυτα μέσα του που γεννούν την υπεροχική στάση απέναντι στους άλλους, εγγράφοντάς τους ως πρόσωπα δεύτερη κατηγορίας στη συνείδησή τους.

3 Δεκέμβρη, ημέρα των προσώπων με αναπηρία. Γιατί; Όταν οι κοινωνίες δεν έχουν απαλλαγεί από το σύνδρομο των διακρίσεων επικαλούνται ημέρες όπως η σημερινή για να δραπετεύσουν από τις ενοχές τους. Η υπόθεση της αναπηρίας είναι θέμα πρωτίστως πολιτικό και έτσι οφείλουμε να το προσεγγίζουμε. Είναι η κατοχύρωση των κοινωνικών δικαιωμάτων που δεν υπηρετούν φιλανθρωπικές διαθέσεις αλλά υπερασπίζονται το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να αξιοποιεί μέσα από την ιδιαιτερότητά του τις δημιουργικές του δυνατότητες για να καθίσταται από παθητικό μέλος όπως τον θέλει το οικονομικό σύστημα σε έναν ενεργό, δημιουργικό και συμμετοχικό πολίτη στο οικονομικο-κοινωνικό γίγνεσθαι. Η ευθύνη αυτή αφορά και τους ίδιους τους αναπήρους οι οποίοι οφείλουν μέσα από την ενεργή παρουσία τους στη συλλογική ζωή να διεκδικούν και να κατακτούν. Στην περίπτωση των προσώπων με αναπηρία όπως νοητική υστέρηση, σύνδρομο down, αυτισμό που λόγω της ιδιαιτερότητάς τους δεν μπορούν να περιφρουρήσουν το δικαίωμα της αξιοπρέπειας της ζωής τους, οφείλουμε ως πολίτες και ως πολιτεία να αποκαταστήσουμε αυτή την αδυναμία υπερασπιζόμενοι εμείς αποφασιστικά και αποτελεσματικά τα δικαιώματα των ανθρώπων αυτών.

Η ίδια η ζωή δίδαξε και πιστοποίησε ότι τα σημαντικά πράγματα και κυρίως η αξιοπρέπεια δεν χαρίζονται αλλά κατακτώνται από αυτούς που δεν επαιτούν αλλά απαιτούν και διεκδικούν. Το μπλε θα μείνει γκρι αν δεν τολμήσουμε να το αλλάξουμε.