Αχαρτογράφητη Κυβέρνηση (Άρθρο μου στα “Νέα”, 07.06.2022)

Αχαρτογράφητη Κυβέρνηση
(Άρθρο μου στα “Νέα”, 07.06.2022)

Τα Εθνικά θέματα, οφείλουν για τον καθένα μας, να αποτελούν σημείο επαφής και όχι τριβής, για να συγκροτείται με αυτόν τον τρόπο, ένα ενιαίο, αποτελεσματικό πατριωτικό μέτωπο, απέναντι στις όποιες απειλές, μπορεί να δέχεται η χώρα μας εξ ανατολών. Ο διεθνής παράγοντας είναι ένα μέγεθος που οφείλουμε να το σταθμίζουμε, δεδομένου ότι οι αέναοι νόμοι σε αυτό τον χώρο, υπακούουν πρωτίστως στη λογική των κρατικών συμφερόντων. Δεν αγνοούμε το γεγονός ότι η Τουρκία είναι μια μεγάλη αγορά, με χρήσιμη γεωπολιτική και γεωστρατηγική θέση, που συγκεντρώνει το ενδιαφέρον πολλών δυνάμεων.

Η εμπλοκή της Ελλάδας ωστόσο στον πόλεμο, με την αποστολή οπλισμού στην Ουκρανία, χωρίς δεσμευτική απόφαση του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., αποτελεί μια επικίνδυνη επιλογή και αποδυναμώνει την άμυνά μας. Η κυβέρνηση αναλαμβάνει βαρύτατη πολιτική ευθύνη αλλά και εθνική, θα τολμούσα να πω, επιλέγοντας τον δρόμο που τη φέρνει σε ευθεία σύγκρουση με τη Ρωσία. Καταστρέφει ήρεμες και καλές σχέσεις δεκαετιών, με τη χώρα αυτή και διακόπτει τους διαύλους επικοινωνίας, με ένα μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που ο ρόλος του, όχι μόνο στο παγκόσμιο στερέωμα, αλλά και στην περιοχή μας, είναι ιδιαίτερα σημαντικός. Ας μην ξεχνάμε, ότι για δύο περίπου χρόνια, η Κυβέρνηση και τα προσκείμενα σε αυτήν Μ.Μ.Ε., μας τριβέλιζαν το μυαλό, με τις περίφημες κυρώσεις που θα πετύχαινε η Ελλάδα, κατά της Τουρκίας, σε κάθε Σύνοδο Κορυφής, αφήγημα που τον τελευταίο χρόνο τείνει εσκεμμένως να ξεχαστεί. Γιατί;

Κάποιοι εξακολουθούν να συντηρούν το επιχείρημα του εφησυχασμού, με το πρόσχημα ότι η Τουρκία βρίσκεται σε διεθνή απομόνωση. Με όσα συμβαίνουν σήμερα, μπορεί να γίνει πειστικό το επιχείρημα αυτό στον ελληνικό λαό; Το θεώρημα της κυβέρνησης, περί αναθεωρητισμού της Ρωσίας, με την εισβολή της στην Ουκρανία, είναι σωστό, όμως, παράλληλα, οφείλει να τονίσει, να αναδείξει και να επικαιροποιήσει, τον αναθεωρητισμό της Τουρκίας, σε σχέση με την κατοχή του 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας. Η ελληνική κυβέρνηση, με τη στήριξη της αντιπολίτευσης, μπορεί να ισχυροποιήσει την διεθνή της θέση και να αδράξει την ευκαιρία, απειλώντας με βέτο, τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και διεκδικώντας, επιτέλους, από τους διστακτικούς και αναβλητικούς Ευρωπαίους, την ίση μεταχείριση των εισβολέων, με την επιβολή κυρώσεων και κατά της αναθεωρητικής Τουρκίας.

Βιώνουμε σωρεία καθημερινών παραβιάσεων και απειλών από την Τουρκία. Παραχωρήσαμε τις βάσεις επ΄αόριστον, ενέργεια στην οποία δεν είχε προχωρήσει καμία κυβέρνηση από το ΄90. Χωρίς να έχει ακολουθηθεί η προβλεπόμενη θεσμική διαδικασία, ο κ. Μητσοτάκης μας ανακοίνωσε από την Αμερική, την ένταξή μας στο πρόγραμμα F-35. Αναρωτιέμαι εάν τελικά στη συμφωνία των 3,5 δις ευρώ προβλέπονται σοβαρά αντισταθμιστικά, υποκατασκευαστικών έργων και συντήρησης από ελληνικές εταιρείες. Το κρίσιμο ζήτημα για την εθνική μας ασφάλεια παραμένει: εάν η Τουρκία, επιχειρήσει, κατά ενός ελληνικού νησιού, έχουν εξασφαλισθεί ανταλλάγματα υπεράσπισης της ακεραιότητας της χώρας μας, από τους Αμερικανούς, λόγω της επ’ αόριστον παραχώρηση των βάσεων; Ποιος θα μας απαντήσει στο ερώτημα αυτό;

Μετά την ιδιωτική συνάντηση Μητσοτάκη – Ερντογάν, ελπίζαμε, ίσως παραπλανηθέντες, για ηρεμία και σταθερότητα. Σήμερα, ο γράφων προβληματίζεται, ποιους τελικά εξυπηρετεί αυτή η ένταση, που κατ’ εξακολούθηση, προκαλείται από την Τουρκία, σε βαθμό αμφισβήτησης της κυριαρχίας των νησιών μας.