Η σημερινή Παγκόσμια Ημέρα Αναπηρίας δεν αφορά μόνο στους αγώνες για τα δικαιώματα των ανθρώπων με ειδικές ικανότητες. Η σημερινή ημέρα αφορά κυρίως την αντιμετώπιση των ΑμεΑ από τα κοινωνικά τους περιβάλλοντα. Δεν είναι μόνο οι παραλείψεις του κράτους, γύρω από τη νομοθεσία για την προσβασιμότητα. Είναι και οι κοινωνικές διακρίσεις που αντιμετωπίζουν τα άτομα με αναπηρία. Τα συμπεριφορικά εμπόδια που προκύπτουν από το στίγμα και τις διακρίσεις. Μπορεί σχεδόν όλοι να σέβονται τους ΑμεΑ, αλλά σπανίως τους πλησιάζουν. Και αυτοί συχνά κρύβονται ή μεταμφιέζονται, παραμένοντας στο περιθώριο.
Οι ΑμεΑ δικαιούνται να μετέχουν ισότιμα σε όλες τις πτυχές της καθημερινότητας. Αλλά είναι τεράστιες και οι ελλείψεις του κοινωνικού κράτους και οι ελλείψεις ελέγχων για πιστοποίηση και εφαρμογή της νομοθεσίας που κατοχυρώνει την ισοτιμία και την προστασία των ΑμεΑ.
Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία σήμερα, βρίσκει την Ελλάδα με μεγάλες ελλείψεις στα σχολεία και σε εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής. Οι μαθητές ΑμεΑ αντιμετωπίζουν μεγάλες δυσκολίες σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, καθώς οι ελλείψεις στα σχολεία είναι μεγάλες, ιδιαίτερα εν μέσω κορονοϊού.
Υπάρχει σαφής έλλειψη πολιτικής βούλησης για ουσιαστική και αποτελεσματική εφαρμογή ενταξιακής πολιτικής. Η μάχη εναντίον του κοινωνικού ρατσισμού, η ενταξιακή εκπαίδευση, και η ενταξιακή πολιτική είναι ζητήματα ισονομίας που αφορούν όλους μας.